Smooth jazz - typ muzyki, który łączy ze sobą instrumenty (czasami improwizacje) tradycyjnie połączone z jazzem oraz style takie jak funk, pop i R&B. W latach 80. zdobył ogromną popularność w amerykańskich stacjach radiowych. W Polsce smooth jazz był promowany przez Marka Niedźwieckiego podczas audycji Smooth Jazz Cafe na antenie Programu III Polskiego Radia. Ten gatunek jest często krytykowany przez ortodoksyjnych fanów jazzu.
Źródła:
Smooth jazz w formie jaką znamy dziś pojawił się na muzycznej scenie w drugiej połowie lat siedemdziesiątych. Pierwszymi artystami poruszającymi się w tym stylu byli Grover Washington Jr., Spyro Gyra oraz Pieces of a Dream. Wywodził się on z już istniejących stylów włączając jazz fusion. Smooth jazz jednak skupia się na melodii, a nie jak ten ostatni na improwizacjach.
Korzeni tego gatunku można szukać w późnych latach 60., kiedy gitarzysta Wes Montgomery wraz z słynnym producentem Creedem Taylorem nagrali trzy utwory ("A Day in the Life" i "Down Here on the Ground" w 1967 roku oraz "Road Song" w 1968) składające się z instrumentalnych wersji podobnych do siebie piosenek pop takich jak "Eleanor Rigby", "I Say a Little Prayer for You" i "Scarborough Fair". Nagrania z tej sesji, skierowane do słuchaczy popu tak jak do fanów jazzu, są często uważane za istotny wczesny smooth jazz.
Typowa smooth-jazzowa piosenka jest utrzymana w downtempo (większość utworów jest grana w przedziale 90-105 BPM), skupia się na jednym instrumencie grającym główną melodię (kombinacja saksofon + gitara jest najczęściej wykorzystywana), tymczasem muzyczne tło prowadzi rytm oraz pady lub sample.
.
