Slayer | pl

Slayer jest to amerykański zespół wykonujący muzykę zaliczaną do thrash i speed metalu. Zespół został założony przez gitarzystów Jeffa Hannemana i Kerry'ego Kinga w 1981 roku, w Huntington Park, w Kalifornii. Grupa zyskała prawdziwą sławę w 1986 roku wydając album "Reign in Blood", który został nazwany "Najcięższym brzmieniem wszech czasów" przez magazyn Kerrang!. Slayer uznawany jest, obok zespołów Metallica, Anthrax i Megadeth, za reprezentanta tzw. "Wielkiej Czwórki thrash metalu".

Ich muzyka charakteryzuje się długimi solówkami na gitarze, kontrabasem bębnów i krzykiem w utworach. Inspiracją dla tekstów piosenek i okładek albumów są seryjni mordercy, satanizm, ludzka religia i wojny. Oto przeważnie takie tematy stały na czele opóźnień albumów przez procesy sądowe czy krytykę grup religijnych i publicznych.

Od czasu ich debiutu w 1983 roku wydali dwa albumy koncertowe, jeden box set, cztery filmy i dwanaście albumów studyjnych, z których pięć otrzymały certyfikat złotej płyty. Zespół otrzymał cztery nominacje do nagrody Grammy, wygrywając jeden w 2007 roku za piosenkę "Eyes of the Insane", a drugi w 2008 roku za utwór "Final Six".

Historia:

Wczesne dni (1981-1982)

Slayer został założony w 1981 roku, kiedy gitarzysta Kerry King spotkał Jeffa Hannemana przy pierwszych przesłuchaniach do zespołu. Perkusista Dave Lombardo został przyjęty do zespołu, dzięki spotkaniu, w którym dostarczał pizze w okolicy próby zespołu. Grali covery Iron Maiden i Judas Priest w klubach położonych w południowej Kalifornii. "Image" zespołu był wzorowany na obraz Satanizmu. Oczywiście nie obeszło się bez pentagramów, make-up’u i odwróconych krzyży. Istniały pogłoski, że pierwotnie zespół był znany, jako Dragonslayer (Ze względu na wydanie filmu o tej samej nazwie w 1981 roku), jednak Kerry wszystkiemu zaprzecza "Nigdy tak się nie nazywaliśmy, to mit".

Slayer dostał propozycję wystąpienia w klubie Woodstock w Los Angeles. Podczas wykonywania utworu "Phantom of the Opera" Iron Maiden talent zespołu dostrzegł Brian Slagel, były dziennikarz muzyczny, który jest właścicielem Metal Blade Records. Pod wrażeniem talentu Slayer, Slagel spotkał się z zespołem za kulisami i zaproponował im nagranie oryginalnego "Aggressive Perfector" dla składanki Metal Massacre III. Zgodzili się a następnie stworzone przez nich utwory, doprowadziły do kontraktu z Metal Blade.



Show No Mercy (1983-1984)

Bez sponsora, zespół był zmuszony do samodzielnego sfinansowania swojego debiutanckiego albumu. Oszczędności Toma, które zarobił, jako terapeuta oddechowy i pieniądze pożyczone od ojca Kinga pozwoliły na nagranie demo. W 1984 roku wyjechali w pierwsze tournee, które miało promować album "Show No Mercy". Do podróży Araya wypożyczył Chevroleta Camaro z wynajmu samochodów U-Haul. Dzięki tourne zyskali dodatkową popularność a sprzedaż "Show No Mercy" osiągnęła ponad 20000 sztuk w Stanach Zjednaczanych i 20000 na całym świecie.

W sierpniu 1984 roku, Slayer wydał EP pt. "Haunting the Chapel", który zawiera trzy piosenki. Utwór "Chemical Warfare", stał się dla zespołu czymś więcej niż zwykłą piosenką, ponieważ jest grany na prawie każdym koncercie. Po wydaniu "Haunting the Chapel" Slayer, wystąpił na żywo w Festiwalu Heavy Sounds w kategorii Europejski debiut, który odbył się w Belgii.

Po tournee, King czasowo opuścił Slayera dołączając do nowego zespołu Megadeth założonego przez Dave'a Mustaine'a. Hanneman martwił się jego decyzją. Chociaż Mustaine namawiał Kerry'ego do pozostania w Megadeth na stałe, to on powrócił do zespołu po pięciu koncertach. Mówi, że powodem jego opuszczenia Megadeth jest to, że "zespół zabierał zbyt wielką ilość jego czasu". Odejście Kinga spowodowało jeden wielki spór między nim a Dave'm, który trwa aż do tej pory. Po powrocie Kinga do Slayera wyruszyli w Combat Tour z zespołami Venom i Exodus. W listopadzie 1984 roku wydali koncertowy album z tego tournee zatytułowany "Live Undead".




Hell Awaits (1985-1986)

Slayer wydał swój pierwszy video koncert w 1985 roku, nazwany Combat Tour: The Revenge Ultimate. Do 1985 r., Show No Mercy sprzedał się w ponad 40000 egzemplarzy, co zainspirowało zespół do powrotu, do studia i nagrania drugiego albumu. Metal Blade finansował projekt, co pozwoliło zespołowi wynająć producenta Rona Faira.

Wydany we wrześniu 1985, drugi album Slayer zatytułowany "Hell Awaits" był wyposażony w utwory o tematyce szatana i piekła. Album stał się wielkim hitem, wśród fanów Slayera i został nominowany w wyborach na najlepszy album oraz najlepszy zespół na żywo, a Dave Lombardo, jako najlepszy perkusista 1985 r. przez czytelników brytyjskiego magazynu "Metal Forces'.




Reign in Blood (1986-1987)

Po sukcesie albumu Hell Awaits, Slayerowi zaproponowano kontrakt płytowy z Russellem Simmonsem i Rickem Rubinem w nowo powstałej wytwórni Def Jam Records, zajmującej się głównie nagrywaniem rapu.

Dystrybutor Def Jam, Columbia Records, odmówił wydania albumu Reign in Blood ze względu na oprawę graficzną albumu i teksty piosenek. Przykładem jest utwór "Angel of Death", który opowiada historię nazistowskiego lekarza z obozu Auschwitz-Birkenau Josefa Mengele. Album został wydany przez Geffen Records dnia 7 października 1986 roku. Jednak z powodu wielu kontrowersji, wytwórnia Geffen Records oficjalnie nie przyznaje się do wydania Reign in Blood. Mimo że utwory z albumu nie były puszczane w żadnych rozgłośniach radiowych to album zadebiutował na 94 miejscu w liście Billboard 200. Ponad to Slayer stał się pierwszym takim zespołem, który pomimo trudnych warunków promowania płyty zaszedł aż tak daleko i uzyskał status złotej płyty w Stanach Zjednoczonych.

W październiku 1986 roku Slayer rozpoczął światowe tourne zatytułowane "Reign in Pain" z zespołami Overkill w USA oraz Malice w Europie. Po miesiącu trasy perkusista Dave Lombardo opuścił zespół ponieważ: "Nie zarabiałem żadnych pieniędzy. Chciałem żeby mój czynsz i oraz sprzęt były opłacone". Aby kontynuować tourne, Slayer zaciągnął do zespołu Tony'ego Scaglione. Jednak w 1987 roku żona przekonała Dave’a do powrotu, do Slayera. Za namową Ricka Rubin'a, Slayer nagrał cover utworu "In-A-Gadda-Da-Vida" zespołu Iron Butterfly. Mimo iż zespół nie był zadowolony z tego utworu, który jest uznawany za "gorszą reprezentacje Slayera", był jednym z ich pierwszych utworów puszczanym w radiach.




South of Heaven (1988-1989)

Slayer powrócił do studia, aby nagrać swój czwarty album. Ze względu na sukces "Reign in Blood" muzycy postanowili nagrać coś wolniejszego, ale tak samo energicznego. Hanneman stwierdził, "Wiedzieliśmy, że nie mogliśmy grać szybciej niż w "Reign in Blood", więc musieliśmy zwolnić".

W 1988 roku South of Heaven otrzymał mieszane opinie zarówno fanów jak i krytyków, ale zyskała ona największy sukces komercyjny Slayera. Album znalazł się na 57 miejscu w liście Billboard 200 i stał się ich drugim dziełem, które uzyskało status złotej płyty w Stanach Zjednoczonych.




Seasons in the Abyss (1990-1993)

Slayer powrócił do studia z producentem Andym Wallace’m w 1989 roku, aby nagrać swój piąty album. Po wolniejszym brzmieniu w South of Heaven Slayer, wrócił do "Nadmiernej prędkości Reign in Blood", zachowując swój styl. Seasons in the Abyss został wydany 25 października 1990 roku i znalazł się na 44 pozycji w liście Billboard 200. Dwa lata później uzyskała status złotej płyty. Teledysk utworu promującego płytę o tej samej nazwie, co ona został nakręcony przed w mieście Giza, w Egipcie przed rozpoczęciem wojny w Zatoce Perskiej.

We wrześniu 1990 r. Slayer pojechał europejską trasę koncertową zatytułowane "Clash of the Titans", w którym udział wzięły Megadeth, Suicidal Tendencies i Testament. Ze względu na olbrzymią popularność wśród amerykańskich thrashmetalowych zespołów tournee zostało przedłużone w USA do początku maja 1991 roku. Zespół wydał drugi koncertowy album zatytułowany "Decade of Aggression" z okazji dziesięciu lat działalności Slayer. Tym razem zawierał aż dwie płyty i znalazł się na 55 miejscu w liście Billboard 200.

W maju 1992 r., Lombardo opuścił ponownie Slayera ze względu na sprzeczki z innymi członkami zespołu. Lombardo założył własny zespół Grip Inc wraz z gitarzystą Waldemarem Sorychtarem. Slayer przyjął do zespołu perkusistę zespołu Forbidden Paula Bostapha. Slayer pojawia się w 1992 roku na festiwalu Monsters of Rock w Castle Donington oraz 18 Sierpnia po raz pierwszy w Polsce na hali MOSiR w Zabrzu.




Divine Intervention (1994-1995)

Każdy album Slayera, jeden po drugim, zajmował lepsze miejsce w liście Billboard 200. Tym razem nie było inaczej i wydany 1994 r. Divine Intervention zadebiutował na 8 miejscu. Na tej płycie znajdują się utwory o Reinhardzie Heydrichu, szefie dyktatury SS oraz o Jeffrey'u Dahmerze, który mieszkał w mieszkaniu pod numerem "213", gdzie mordował, gwałcił i torturował swoje ofiary.

Slayer po raz drugi w Polsce pojawia się 2 grudnia ponownie na hali MOSiR w Zabrzu. Zespół szykuje się do światowego tournee w 1995 roku z zespołami Biohazard i Machine Head. Z tego koncertu został wydany film zatytułowany "Live Intrusion", w którym udział wzięły także zespoły Venom i Machine Head. Stosunek między Slayer i Machine Head od tego czasu bardzo się pogorszył. Po tourne, Slayer występuje na festiwalu Monsters of Rock.




Undisputed Attitude (1996-1997)

W 1996 roku wydali album "Undisputed Attitude", w którym znajdowały się covery utworów grup Minor Threat, T.S.O.L., D.R.I., D.I., Verbal Abuse, Dr. Know i The Stooges. Znalazły się na nim także trzy teksty napisane przez Hanneman'a - "Gemini", "Can't Stand You" i "Ddamm". Po wydaniu albumu Bostaph upuścił zespół i podjął się pracy nad własnym projektem znanym powszechnie, jako The Truth About Seafood. Na miejsce Paula do zespołu dołączył perkusista grupy Testament Jon Dette. Dette nie potrafił dogadać się z członkami zespołu, przez co został wyrzucony, a Bostaph powrócił do Slayera.

W 1996 roku zespół został oskarżony przez rodziców Elysei Pahler za ich utwory, które doprowadziły do śmierci dziewczyny. Rodzice dziewczyny stwierdzili, iż utwory Slayera zawierały instrukcje, które zostały na niej dokonane. Elyseia została otruta, torturowana i uduszona zaraz po tym jak została zgwałcona przez trzech fanów Slayera. Pozew został złożony w 1996 r. jednak został przeniesiony przez sąd na 19 maja 2000 roku, stwierdzając, że zespół nagrywa utwory szkodliwe dla młodzieży, które zachęcają do przemocy. Pozew został zwolniony w 2001 roku. Drugi pozew został złożony ponownie przez tych samych ludzi, którzy chcieli, aby produkty związane ze Slayerem były oznakowane, jako nie polecane dla nieletnich. Pozew został oddalony przez sędziego Jeffrey'a E. Burke'a, który stwierdził: "Nie uważam, aby muzyka Slayera była obsceniczna, nieprzyzwoita lub szkodliwa dla nieletnich."




Diabolus in Musica (1998-2000)


Diabolus in Musica ("Zło w muzyce") została wydana w 1998 roku i zadebiutowała na 31 miejscu w liście Billboard 200, sprzedając się w ponad 46.000 egzemplarzach. Album otrzymał mieszane opinie od odbiorców. Był bardzo krytykowany przez fanów, jako iż zespół przyjął cechy muzyki nu metal. Blabbermouth.net recenzent Borijov Krgin opisał album, jako "Słabą próbę unowocześnienia zespołu wprowadzając nowe elementy muzyki do grupy, których obecność niszczy ich muzykę i jest to dowodem na to iż Slayer nie będzie nagrywał wiecznie.". Ben Ratliff z gazety "New York Times" miał podobną opinie na temat nowej płyty Slayer, mówiąc: "Osiem z 11 piosenek na Diabolus in Musica, które były odtwarzane na wystawie, są szare i bez rytmu.".

W celu promowania płyty pojechali na festiwal Ozzfest 1999, w którym udział brali także System of a Down, Fear Factory i Slipknot.




God Hates Us All (2001-2005)

God Hates Us All został wydany 11 września 2001. Zespół otrzymał swoją pierwszą nominację do nagrody Grammy za utwór "Disciple". Niestety nagrodę przyznano zespołowi Tool za utwór "Schism". Tego samego dnia dokonano zamachu na World Trade Center i ze względu na to wydarzenie zostało przeniesione na inną datę Europejskie tourne "Tattoo Planet", w którym udział miały wziąć zespoły takie jak Pantera , Static X, Biohazard i Vision of Disorder. Bostaph przed świątami Bożego Narodzenia doznał urazu łokcia, który uniemożliwił jego zdolność do gry. Tourne promujące "God Hates Us All" było niedokończone, tak, więc King skontaktował się ze starym przyjacielem oraz byłym członkiem zespołu, Davem Lombardo. Złożył mu propozycję dokończenia trasy, którą Lombardo przyjął z wielkim zadowoleniem. Po ukończeniu trasy zrozumiał, że Slayer to nie tylko świetna zabawa, ale też "jego pewna część" i postanowił zostać na stałe. 29 maja 2002 wystąpił w katowickim Spodku podczas festiwalu Ozzfest oraz 12 Czerwca w warszawskim klubie Stodoła.

Slayer koncertował grając Reign in Blood całą jesień 2003 roku, pod hasłem "Still Reigning". Ich końcowym kawałkiem bywał "Raining Blood", przy którym padał "deszcz krwi". 25 Listopada 2003 roku Slayer wydał box set zatytułowany, „Soundtrack to the Apocalypse", a 11 Lipca 2004 roku wydali film DVD "Still Reigning".

Od 2002 r. do 2004 r. zespół zagrał ponad 250 koncertów. Przygotowując się do Download Festiwal w Anglii, perkusista Metalliki Lars Ulrich trafił do szpitala ze względu na dziwną chorobę. Wokalista Metalliki James Hetfield, poszukiwał perkusisty, który mógłby zastąpić Ulricha pod czas jego nieobecności. Na chętnych zgłosili się perkusista zespołu, Slipknot Joey Jordison oraz Dave Lombardo. Dave zagrał z Metallika dwa utwory, "Battery" i "The Four Horsemen". 30 czerwca 2005 roku po raz szósty zespół wystąpił w Polsce w warszawskim klubie Stodoła.




Christ Illusion (2006-2008)

Album Christ Illusion został wydany 8 sierpnia 2006 roku i był to pierwszy album z "oryginalnym" perkusistą Slayer od 1990 roku. Pierwotnie data premiery albumu była planowana na 6 czerwca, lecz Tom Araya musiał przystąpić do operacji woreczka żółciowego. 24 Lipca 2007 roku została wydana reedycja płyty, na której znalazł się bonusowy utwór Final Six oraz podstawowa wersja Black Serenade.

Christ Illusion został wydany 8 sierpnia 2006 roku i zadebiutował na 5 miejscu w liście Billboard 200, sprzedając się w ponad 62.000 egzemplarzy w pierwszym tygodniu. Album ten osiągnął najlepsze wyniki od czasów albumu Divine Intervention, który zadebiutował na 8 miejscu. Jednak, mimo wysokiej pozycji album spadł na 44 miejsce już w następnym tygodniu. Trzy tygodnie po wydaniu albumu zespół znalazł się w liście magazynu Kerrang!, jako najlepszy zespół w kategorii "Hall Of Fame".

5 czerwca 2007 roku po raz siódmy w Polsce Slayer wystąpił w katowickim Spodku podczas Mystic Festival. 10 Czerwca 2006 roku Slayer wyruszył na tourne zatytułowane Unholy Alliance Tour. Trasa była pierwotnie ustalona na 6 Czerwca, lecz Araya musiał przejść operację woreczka żółciowego.

Teledysk do pierwszego singla "Eyes of the Insane", został wydany 30 października 2006 roku. Utwór zamieszczony został na soundtracku horroru Piła III i zdobył nagrodę Grammy w kategorii "Najlepsze Metalowe Wykonanie".



World Painted Blood (2009-2011)

2 Listopada 2009 roku został wydany dziesiąty album Slayer. Pierwotnie miał zostać wydany 7 Lipca, lecz jak stwierdza w wywiadach zespół mieli problemy z okładką albumu. W wywiadach Araya stwierdza że nie wierzy za bardzo w przyszłość zespołu. Nie wyobraża sobie Slayera, jako starych dziadków, ledwo stojących na scenie tak jak Rolling Stones. Uspokoił fanów, mówią, że World Painted Blood nie jest ich ostatnim albumem. Zamierzają nagrać jeszcze, co najmniej dwa albumy i wtedy zastanowić się nad dalszym losem Slayera.

Slayer, wraz z Trivium, Mastodon'em i Amon Amarth, wyruszyli w październiku 2008 roku na europejskie tournee zatytułowane "Unholy Alliance: Chapter III". Slayer współpracował wraz z Megadeth przy tourne kończącym się na Kanadzie. Był to pierwszy występ od ponad 15 latu, w którym Slayer występował z Megadeth.

Dnia 3 grudnia utwór "Hate Worldwide" został nominowany do nagrody Grammy. Slayer niestety nie został laureatem.

Pierwszy raz w historii muzyki thrash metalowej Slayer wspólnie z Metalliką, Megadeth'em i Anthrax'em wystąpili 16 Czerwca 2010 r. na lotnisku Bemowo w Warszawie. Był to jeden z wielu koncertów zagranych w ramach festiwalu Sonisphere. 22 Czerwca koncert Wielkiej Czwórki z Sofii, w Bułgarii został wyświetlony w kinach i pojawił się na DVD.

18 Grudnia ogłoszono, że Slayer i Megadeth połączą siły, aby zagrać ponownie na jednej scenie w marcu oraz kwietniu w ramach Europejskiego Carnage Torunee.

Na początku 2011 roku Hanneman doznał kontuzji ramienia, spowodowaną ukąszeniem pająka. Slayer został postawiony w ciężkiej sytuacji, ponieważ Soundwave Festival był zaplanowany na 26 lutego, a Jeff nie był w stanie grać. Na czas nieobecności Hannemana zespół zaprosili do współpracy Gary'ego Holta z thrash metalowej grupy Exodus. 1 Kwietnia na stronie metalunderground.com zostało podane, że Jeff opuścił zespół, ze względu na uszkodzenie swojego ramienia. Oczywiście był to tylko prima aprilisowy żart.

4 Kwietnia w Padwie, we Włoszech Gary Holt zagrał ostatni koncert ze Slayerem. Dwa dni później, do zespołu dołączył gitarzysta zespołu Cannibal Corpse Pat O'Brien. Zagościł on w Slayerze do końca Europejskiego Carnage Tournee. 11 kwietnia Slayer wraz z Megadethem ponownie zagościli w Polsce. Tym razem koncert odbył się w Łodzi. Zespołem support'ującym ich był Vader.

23 Kwietnia Gary Holt ponownie dołączył do Slayera, aby wziąć udział w koncertach Wielkiej Czwórki w Stanach Zjednoczonych. W nocy, podczas koncertu Hanneman zrobił ogromną niespodziankę fanom Slayera grając wraz ze Slayerem dwa utwory - "South of Heaven" i "Angel od Death".

Nowy album (2011-obecnie)

26 Maja w wywiadzie dla Geeks of Doom, perkusista Dave Lombardo został zapytany czy Slayer wyda jeszcze jeden album. Odpowiedział "Tak, Absolutnie. Musimy. Nie chcę iść na emeryturę. Po za tym, wątpię, aby Kerry także przeszedł od tak na emeryturę. Jestem na drugim miejscu zaraz po Charlie'm Watts'u z tych perkusistów, którzy nie odpuszczają. Lubię długowieczności, a prawdziwy artysta nigdy nie przestaje tworzyć. Jednakże, zgodnie z tym, jak uzgodniliśmy z Tomem, Slayer nie rozpocznie nagrywać nowego albumu, do momentu, aż Jeff Hanneman nie powróci do zespołu." Dnia 1 czerwca 2012 roku zespół ponownie wystąpił w Polsce na warszawskich Ursynaliach. Jeffa Hannemana ponownie zastąpił Gary Holt z zespołu Exodus.

2 maja 2013 r. w wieku 49 lat w szpitalu w amerykańskiej Południowej Kalifornii zmarł gitarzysta zespołu Jeff Hanneman. Przyczyną śmierci była niewydolność wątroby.

Gitarzysta od 2011 r. zmagał się z martwicznym zapaleniem powięzi, którego nabawił się na skutek ugryzienia pająka. Od tego czasu na koncertach zastępowali go Gary Holt z Exodus oraz Pat O'Brien z Cannibal Corpse.

Skład:

Aktualny:
Kerry King: - gitara. Wspierał Megadeth na trasie koncertowej w lutym 1984 roku.
Gary Holt: - gitara prowadząca
Tom Araya: - gitara basowa, wokal
Paul Bostaph (1992 - 2002, 2013-) - perkusja.

Byli członkowie:
Jeff Hanneman (zmarły): - gitara prowadząca
Tony Scaglione (w 1986) - perkusja. Zastąpił Dave’a Lombardo w czasie trasy Reign in Blood Tour. Wcześniej grał w zespole Whiplash, do którego powrócił.
Dave Lombardo: - perkusja (1982-1986, 1987-1992, 2001-2012)

Dyskografia:

Albumy studyjne:
Show No Mercy (1983)
Hell Awaits (1985)
Reign in Blood (1986)
South of Heaven (1988)
Seasons in the Abyss (1990)
Divine Intervention (1994)
Undisputed Attitude (1996)
Diabolus in Musica (1998)
God Hates Us All (2001)
Christ Illusion (2006)
World Painted Blood (2009)
Repentless (2015)

EP’ki:
Haunting the Chapel (1984)
Eternal Pyre (2006)

Box-set:
Soundtrack To The Apocalypse (2003)

Albumy koncertowe:
Live Undead (1985)
Decade Of Aggression (1991)

Videografia:
Live Intrusion (1995, VHS, od 2010 na DVD )
War At The Warfield (2003, DVD)
Still Reigning (2004, DVD) .